Erfaringar frå både Norge og utlandet viset at eit forbod mot basehopping kan verke mot si hensikt, skriv NRK.
Etter at ein basehoppar onsdag kveld mista livet i ei ulukke i Gudvangen i Aurland, har spørsmålet om eit forbod mot aktiviteten igjen blitt tema for ordførar Noralv Distad. Dødsulukka denne veka er den sjette i kommunen sidan 2013.
Men erfaringane frå stader der ein har innført forbod mot basehopping, viser at det ikkje er vegen å gå. Det seier Dan Halvorsen som er visepresident i IKAR, den internasjonale kommisjonen for alpin redningsteneste.
– Det er umogleg å overvake eit forbod, og ein har også sett at eit forbod ikkje stoppar aktiviteten

– Kan komplisere redningsaksjonen

Gjennom vervet i IKAR har Halvorsen vore engasjert i problematikken i årevis. Han er også redningsteknisk rådgjevar for Luftambulansetjenesten HF, dei som driv all luftambulanseflyging i Norge.
Kort tid etter dødsulukka i Gudvangen, gjekk ein annan basehoppar i bakken i Flåm. Her måtte luftambulansen heise ned helsepersonell til den skadde.
Halvorsen seier redningsoppdrag etter basehoppulukker ikkje er farlegare enn andre oppdrag for luftambulansen. I alle oppdrag kjem mannskapet sin eigen tryggleik først.
Å forby denne typen aktiviteten vil derimot kunne komplisere arbeidet for redningstenesta.
– Det kan føre til at aktiviteten i staden blir gjort til tider på døgnet der det er dårlegare forhold. Om noko skulle skje er det vanskeleg for redningstenesta å få gode meldingar og god informasjon om skadeomfanget, seier han.
Les heile saka her